Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան   հպումներ ինձ հազիվ էի զսպում՝ գրելու քեզ, ընկերս, սիրելիս, բարեկամս,չորացած վրձնի պես նիհարել ես,այտոսկրերդ սմքել են, փոս ընկել, և նաև բառերը՝ մեզ կապող իրար, ահավոր քչացել են, դարձել հատուկենտ, ինչպես ատամները մուրացիկ այն տղայի, որ անսեռ բերանով լայն...

Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան Աշուն Ես շախմատ էի խաղում, դու ճառ էիր կարդում դատարաններում, ես նկարում էի կատուներ դռներին ու բազմոցի գլխին, դու գրադարակին քեզ ծանոթ մարդկանց ծաղրանկարներն էիր անումերբեմն մենք կռվում էինք, երբեմն գիրք կարդում միասինդու ինձ էիր գրկում, ես՝ քեզ ես...

  Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան կրակոց Արտակ Նազարյանին և հայրդ էլ քո հայրը չի լինիչի ասի տաք խոսքերկամ մի գնափողոցը կընկնի ոտքերիդ տակ սպիտակ ու ճմրթված թղթի պես(հիշիր, պա, օրերն այս, երբ ես հիվանդ էի գրիպովու քայլում էի անձրևի տակ տարտամ հույսով գտնելու...

    Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան Էսթերի ինձ ոչ ոք չի սիրել քեզ նմանև ոչ ոք չի լքել քեզ պես ճմրթվող թղթերի վրա ես քո անունն էի գրումհեռու երկինքներից ագռավները գալիս էին ու պատմում քո մասինես պատերը կրծում էի շաքարի պեսև օրերիս վրա...

Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան *աղավնու թևեր տեսանք ճանապարհինսիրելիսաղավնու պոկված թևեր մեծ շենքեր ու մեծ մեքենաներ տեսանք սիրելիսմեծ մեքենաները մեզ տարան լաբիրինթոսների միջովու մենք մեծ քաղաքներ տեսանք սիրելիս և չեմ մոռանա սիրելիսցեխոտ ու տրորված աղավնու փոքրիկ թևերըմեծ քաղաքի աղմկոտ ու բանսարկու ճանապարհի փոշումև դու...

Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան կշտանանք երկուսով դու` թռչուն երկնքի,ես` բույս` աճած երկրի վրա,ցած իջիր, կտցահարիր ինձ, սիրիր, մի տես` թերթիկներս բացել եմ վայրի քնքշանքով, մի տես` ինչ ուժգին եմ բուրում, մի տես` ինչ գունավոր եմ ես ու իսկը քեզ համար, ցող ունեմ քեզ...

Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան հանրակացարան սիրտս գետնանցումի թունել էով հասցրեց պատին մի բան գրեցով հասցրեց թքեց ու միզեցով հասցրեց մի երկու գրամ քաշեց կամ ծակվեցներարկիչը շպրտեց ու գնացով հասցրեց սեքս արեցօրորվելով ռեզինները տրորեց ու գնաց սիրտս ավգյան ախոռ է հերակլեսը չկասիրտս անմաքրել տուն...

Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան *– կմրսես, – հիշեցրեց մայրս,ու գիշերը նրա հետ հեռացավքնելու,իսկ սենյակում մնացինծուխն ուլացի մի տեսակը,որի անունը չգիտեի… …ծխապատ բիբերիս միջիցմորս հիշեցումը երբեմն – երբեմնմրսում էր,ու ջարդված ապակիների`գլխի պես ցավոտձայնը թարթում էր աչքերը,հարևան հիվանդ ու միայնակ կնոջ պես,որին շտապ օգնության մեքենանհեռացրեց,ու...

Հասմիկ Սիմոնյան | ծնվ. 1987թ., Հայաստան որս ես փակում եմ դուռ ու լուսամուտհագնվում եմ, կոճկվում,փաթաթվում վզախեղդ շարֆով,կապում եմ աչքերս,ակնամոմով լցնում ականջներս, քիթս,որ դու չգաս ոչ մի կերպ,օդի միջով, բացիլների, շշուկների, ձայնիչգաս ոչ մի ձևմոռացվես, ցնդեսողբեր եմ հորինում քո պատվինու հազար օղորմիներով մեռցնում քեզծակծկում եմ դիակդ...