Ֆրիդա Կալո | 1907-1954թթ., Մեքսիկա

Հատվածներ օրագրից

«Տասնյոթում սիրահարվեցի Դիեգոյին, իսկ դա մերոնց դուր չէր գալիս, որովհետև Դիեգոն կոմունիստ էր և չաղ, չաղ, չաղ, ոնց որ Բրեյգելը լինի՝ ասում էին ծնողներս: Ծնողներս նաև ասում էին, որ այս ամուսնությունը նույնն է, թե ամուսնանան փիղն ու աղունիկը: Եվ ամեն դեպքում Կոյոականի դատարանում ես ամեն ինչ պատրաստեցի, որ 1929թ. օոգոստոսի 21-ին մենք ամուսնանանք: Մեր աղախնից խնդրեցի իր շրջազգեստն ու բլուզը, շալն էլ վերցրեցի: Ոտքիս ամրացված ապարատը համարյա չէր երևում: Ու մենք ամուսնացանք:

Հարսանիքին ոչ ոք չեկավ, բացի հորիցս, ով ասաց Դիեգոյին. – Ուշադիր կլինես, աղջիկս հիվանդ է ու ամբողջ կյանքում էլ հիվանդ է լինելու: Նա խելացի է, բայց հաշմանդամ: Լավ մտածեք ու եթե ուզում եք ամուսնանալ, ես իմ համաձայնությունը տալիս եմ»:

Քաղաքացիական ամուսնության արարողությունը տեղի ունեցավ Կոյոականի հին քաղաքապետարանում քաղաքապետի մասնակցությամբ: Վկաները երեքն էին՝ վարսավիրը, բժիշկն ու դատավոր Մոնդրագոնը: Դիեգոն հիշում է, որ Ֆրիդայի հայրը շատ ուրախ էր ու հարսանիքի կեսին կանգնեց ու ասեց. «Պարոնա՛յք, սա կատակերգություն չէ, չէ՞»:

Հարսանիքին մասնակցում էր Լյուպե Մարինը (Դիեգոյի առաջին կինը), ով իսկական «մարիաչիի» պես տեկիլա էր խմում: Բերտրամ Վուլֆը պատմում է. «Նա ցուցադրական անտարբերությամբ էր մոտենում Դիեգոյի սիրային պատմություններին, ինչպես և այդ ամուսնությանը: Ֆրիդան էլ նույն թեթևությամբ Լյուպեին հրավիրել էր՝ մասնակցելու իրենց հարսանիքի փոքրիկ արարողությանը, որին մասնակցում էին մի քանի բարեկամ ու ընկեր:
Լյուպեն իրեն շատ ուրախ էր պահում, բայց արարողության կեսից կանգնեց, մոտեցավ Ֆրիդային, անակնկալ բարձրացրեց շրջազգեստի փեշն ու գոռաց հավաքվածներին. «Տեսնո՞ւմ եք էս փայտիկները: Այ էս ոտքերն են իմի փոխարեն հիմա Դիեգոյինը»: Այնուհետև հեռացավ տուն:

Ֆրիդան, հիշելով ետհարսանիքյան դրվագները, ասում էր, որ սրտին մոտ չի ընդունել Լյուպեի պահվածքը. «Մեր հարսանեկան խնջույքը Ռոբերտո Մոնտենեգրոյի տանն էինք անում: Դիեգոն սարսափելի հարբել էր, նա հանեց գոտուց ատրճանակն ու ջարդեց ինչ-որ մեկի ճկույթը, կոտրեց տարբեր տեսակի առարկաներ: Մենք կպանք իրար, ու ես լաց եղա: Հետո գնացի տուն: Մի քանի օր անց եկավ Դիեգոն ու ինձ տարավ Ռեֆորմի 104 տուն»:
Անդրես Էնեստրոսան այդ խնջույքը հիշում է այսպես. «Թինա Մոդոտիի տանիքում էինք: Լվացքի պարանից շատ ներքնազգեստներ էին կախված, իսկ դա հրաշալի հարսանեկան մթնոլորտ էր ստեղծում»:

Անգլերենից թարգմանեց Հասմիկ Սիմոնյանը


1929թ., Ֆրիդայի ու Դիեգոյի հարսանեկան լուսանկարները