Չարլի Չապլին | 1889-1977թթ., Լոնդոն
Բառերն էժան են: Ամենամեծ բանը, որ դու կարող ես ասել, «փիղ»ն է:
Եթե մենք մեզ դիտարկենք սեփական էգոյի լույսի ներքո, ապա մենք բոլորս գահընկեց միապետներ ենք:
Հուսահատությունն ազդում է թմրադեղի պես. այն պարուրում է միտքը անտարբերությամբ:
Մենք մտածում ենք շատ և շատ քիչ զգում : Ավելի շատ տեխնիկա, երբ մենք մարդու կարիք ունենք, ավելի շատ խելք, երբ մեր ուզածը հոգատարությունն է ու բարությունը:
Կատակերգության համար ինձ հարկավոր է այգի, ոստիկան և գեղեցիկ աղջիկ:
Կյանքը գեղեցիկ հրաշք է, անգամ մեդուզաները:
Եթե անընդհատ գետնին նայես, ծիածանը չես տեսնի:
Մարդու իրական դեմքը երևում է խմած ժամանակ:
Ինչո՞ւ պետք է պոեզիան իմաստ ունենա:
Ամենատխուր բանը, որ կարող եմ պատկերացնել, շքեղությանը սովորելն է:
Կինը կարող է դարձնել միլիոնատեր ցանկացած միլիարդատիրոջ:
Կյանքը կարող է դառնալ հրաշալի, եթե նրանից չվախենաք: Այն ամենը, ինչ հարկավոր է, քաջությունն է, երևակայությունն ու… մի քիչ խմոր:
Կյանքը հրաշալի կլինի, եթե մարդիկ քեզ հանգիստ թողնեն:
Դերասանները միշտ էլ մերժում են փնտրում, ու երբ մերժում չեն ստանում, մերժում են իրենք իրենց:
Ես սիրում եմ քայլել անձրևի տակ. այդպես ոչ ոք չի նկատում արցունքներս:
Իմ լավագույն ընկերը հայելին է: Այն երբեք չի ծիծաղում, երբ ես լացում եմ:
Հիմար ձևանալու համար պետք է քաջություն ունենալ:
Ես հավատում եմ, որ ծիծաղի ու արցունքների իշխանությունը կարող է հակաթույն լինել ատելության ու ահաբեկության դեմ:
Իմ շուրթերը տեղյակ չէին իմ խնդիրներից, նրանք զբաղված էին ժպտալով:
Վերջ ի վերջո շատ ավելի իրական դեպքեր ու մանրամասներ կան արվեստի գործերում, քան պատմության դասագրքերում:
Անգլերենից թարգմանեց Հասմիկ Սիմոնյանը
No Comments