22 Oct

Posted at 20:04h in Ես կարող եմ գրել ամենատխուր տողերը այս գիշեր, թարգմանություն, Պաբլո Ներուդա
0 Likes
Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի *Ես կարող եմ գրել ամենատխուր տողերը այս գիշեր: Օրինակ` գրել. «Գիշերը ջարդուփշուր եղավ,Ու հեռվում կապույտ աստղերը դողացին»: Երկնքում պտտվում է գիշերվա քամին ու երգում:Ես կարող եմ գրել ամենատխուր տողերը այս գիշեր:Ես սիրում էի նրան, երբեմն նա էլ ինձ էր սիրում:   Այս...

29 May

Posted at 10:57h in Այս գիշեր ես կարող եմ գրել ամենատխուր տողերը, թարգմանություն, Պաբլո Ներուդա
0 Likes
  Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի   ՄԻ  ԳՆԱ  ԱՅԴՔԱՆ  ՀԵՌՈՒ Մի գնա այդքան հեռու, թեկուզ մի օրով, մի գնաՉգիտեմ ինչպես ասել` օրը ձգվելու է երկար,ես սպասելու եմ քեզ դատարկ կայարանումու ճամփելու եմ քնատ ինչ-որ տեղ հեռացող բոլոր գնացքներին: Չլքես ինձ, թեկուզ մի ժամով, չլքես,Թե չէ, գիտես, ցավի...

19 May

Posted at 10:16h in թարգմանություն, Պաբլո Ներուդա
0 Likes
Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի 14-րդ բանաստեղծություն Ամեն օր խաղում ես տիեզերքի լույսի հետ: Նրբանուրբ այցելու, դու եկար ծաղիկների միջով ու ջրիև ավելին ես, քան այս գլուխը սպիտակ, որ բռնում եմ ամուրծաղկեփնջի պես իմ ձեռքերով ամեն օր: Քեզ սիրեցի, ինչպես ոչ ոքի:Թույլ տուր տարածել քեզ ծաղկաթերթերի մեջ դեղին:Հիմա ո՞վ է գրում անունդ ծխահար նամակներում հարավի աստղերի մեջ,Ա՜խ, թույլ տուր քեզ հիշել այնպիսին, ինչպիսին որ էիր քո գոյից էլ առաջ: Ու հանկարծ ոռնում է քամին ու թակում պատուհանս փակ:Մութ ձկների ստվերներ են այս ցանցկեն երկնքում:վաղ թե ուշ այստեղ կգան քամիները բոլոր, բոլոր հնարավոր տեղերից, ու անձրևը կմերկանա: Փախչում են թռչունները, թևում հեռու:Քամին: Քամին:Ես կարող եմ մրցել միայն մարդու հետ:Փոթորիկը օդ թռցրեց տերևները մութ ու խորտակեց նավակները բոլոր, որ դեռ անցյալ գիշեր կապված էին երկնքին:...

16 Dec

Posted at 01:45h in թարգմանություն, Պաբլո Ներուդա
0 Likes
Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի Եթե դու մոռանաս ինձ Ուզում եմ, որ իմանաս սրա մասին:գիտես,երբ նայում եմլուսնին բյուրեղյա, ճյուղերին կարմիրդանդաղ աշնանը` պատուհանից այն կողմ,երբ հպվում եմխարույկիմոխրին անշոշափև կամ կոճղի մարմնին կնճռոտ,ամեն ինչ հիշեցնում է քեզ,կարծես ամեն բան, ինչ գոյություն ուներ,հոտերը, լույսերը, մետաղները,փոքրիկ նավակներ էին`լողացողիմ կղզուց քո...

28 May

Posted at 14:57h in թարգմանություն
0 Likes
Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի -1Բայց ես քեզ չեմ սիրում, որովհետև սիրում եմ ես քեզ,և սիրելուց հասնում եմ քեզ չսիրելուն,և սպասելուց՝ քեզ այլևս չսպասելուն,և ցուրտի միջով է սիրտս դեպի կրակը գնում: Պարզապես սիրում եմ ես քեզ, քանի որ հենց քեզ եմ սիրում:Ատելությունս խորն է սակայն,...

18 Jan

Posted at 22:23h in Pablo Neruda, արտ գրակ, թարգմ., թարգմանություն, ծով, ծովագնաց, մահ, Պաբլո Ներուդա
0 Likes
Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի Բացի մահվանից ոչինչ  Եվ գերեզմանոցները մենակ են այնտեղ,և գերեզմանները լիքն են ոսկրերով անձայն,և սիրտը անցնում է թունելով,և սիրտը լի է մթությամբ:Մենք հանձնվում ենք ինքներս մեզ ու մեռնում նավաբեկյալների նման,որովհետև վաղուց էինք խորտակվել մեր սրտերի մեջ,որովհետև ապրում էինք կաշիներս փրկելով: Եվ...

16 Apr

Posted at 23:28h in farewell, Pablo Neruda, թարգմանություն, հրաժեշտ, Պաբլո Ներուդա
0 Likes
Պաբլո Ներուդա | 1904-1973թթ., Չիլի Հրաժեշտ 1Քո ամենախորքերից նայում է մեզտխուր տղայիկը` ծնկած, ինչպես ես: Հանուն այն կյանքի, որ հոսելու է երակներով նրամենք ագուցելու ենք մեր կյանքերն իրար:Հանուն այս ձեռքերի, թաթիկների քո աղջկա,մենք սպանելու ենք ու կառուցելու:Հանուն քո աչքերի` մի օր լայն բացված այս երկրի...

25 Jul

Posted at 16:01h
0 Likes
Արտ գրակ                                                ԱԱբբաս ՔիառոսթամիԱթհարվավեդաԱլեխանդրա ՊիսարնիկԱլեքսանդր ՑիպկինԱլեն ԳինսբերգԱլիռեզա ԼաբեշԱհմադ ՇամլուԱմերիգո ՅաննակոնեԱնիզ ԿոլցԱնդրեյ ՏարկովսկիԱնտոն ՉեխովԱրամ ՍարոյանԱրթյուր Ռեմբո ԲԲեթ ՀարթԲիժան ԷլահիԲիլլի ՔոլինզԲորիս Վիան ԳԳաբրիել Գարսիա ՄարկեսԳերթրուդ...

29 Mar

Posted at 02:22h in Uncategorized, ֆոտոշարք
0 Likes
Գրողներն ու կանայք | Ֆոտոշարք Տարեդարձից հետո Ահա և բոլորը գնացին մնացին միայն կեղտոտ ափսեները, մոխրամանները, և մենք` երկուսով, ինչ հրաշալի է իմանալ, որ դու գիշերամուտին ինձ հետ մենակ ես մնացել, դու չես հեռացել. անկողինը բաց է, և կրկին ձգտում ենք իրար և առավոտյան, նորից...

22 Jan

Posted at 10:29h in ֆոտոշարք
0 Likes
Երկվորյակների արևը | Ֆոտոշարք …Հանկարծ գնացքը կորավ հսկայական գիշերվա մեջ, իր հետ տարավ ամբողջ աղմուկը, լռությունը նորից գորտերով լցվեց: Երկաթգծերի արանքում պառկելն ապահովություն էր ներշնչում արդեն, երբ գնացքը հեռացել էր այնքան, որ խաղալիք էր դարձել: Ամեն մեկն իր մտքերի հետ, իսկ գուցե նույն բանի շուրջ էին...